Վերլուծություն
Հեղինակը կարծում է, որ դպրոցական առարկաների համար իրական ուղենիշը պետք է ոչ թե գիտությունը, գրականությունը, պատմությունը և աշխարհագրությունը լինեն, այլ երեխայի հասարակական գործունեությունը:
Հեղինակը մի կարևոր կետ է նշում՝«երեխայի հասարակական գործունեություն»Միանշանակ համաձայն եմ մտքի հետ, պետք է ստեղծել անհրաժեշտ պայմաններ ուսումնական գործունեության կազմակերպման համար. սկսած հարմարավետ սեղանից ու աթոռից, օրվա ռեժիմին հետևելուց, մինչև այնպիսի իրավիճակներ ապահովելը, որտեղ երեխան կկարողանա իրեն տարբեր կողմերից դիտարկել, ինքնաբացահայտումներ անել։ Օրինակ, արշավների, էքսկուրսիաների, մրցույթների, կամավորական աշխատանքների, հասարակական միջոցառումների մեջ ներգրավելն ու երեխայի նախաձեռնությունները խրախուսելը կարող է անուղղակի դրական ազդեցություն ունենալ նաև ուսումնական գործունեության վրա։ Անհրաժեշտ է աշակերտին օգնել հասկանալ իր ուժեղ ու թույլ կողմերը, ճանաչել իր ռեսուրսներն ու հնարավորությունները, ընդունել, որ մարդիկ տարբեր են և բոլորը չէ, որ կարող են լիարժեքորեն կատարել կրթական համակարգի բոլոր պահանջները։